|
بی بال پریدن..
|
مهم نیست که چقدر این سطر ها منتظر حرف های دلم ماندند.. مهم نیست که چقدر طول کشید... مهم نیست که قدری خاک روی این خط های خالی نشسته است.. مهم برگشتن است...زندگی کردن است... زندگی کردن برای کسانی که دوستت دارند...برای کسانی که برایت زحمت کشیده اند و میکشند... حتی اگر گاهی این زندگی پایش را روی خرخره ات بگذارد و با تمام وجود فشار دهد..تو نمیمیری.. یعنی نباید بمیری... مگر دست خودت است.... هزاران نفر چشم امیدشان به توست.... پس زندگی کن! نفس بکش! بمون! حداقل برای کسانی که رفتند تا تو بمانی! این کمترین کاریست که میتوانی انجام دهی......
پ ن: همچنان محتاج دعایتان هستم پ ن : چقدر دلتنگ بودم اینجا را ....
یا غیاث المستغیثین [ پنج شنبه 95/7/1 ] [ 4:0 عصر ] [ نقل و نبات ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  من بی اسم تو بسمل باران را فراموش خواهم کرد من که نه گرگ پیراهنم را دریده و نه چاه مویه هایم را برملا خواهد کرد..... تنها اینجا هستم تا کمی با تو دردو دل کنم... تویی که این روزها تنها نامت را درشناسنامه ی کوچه ها می نویسند... |
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |
