|
بی بال پریدن..
|
شاید نتوان وصف کرد نبودت را این روزها شاید نتوان گفت وسعت دلتنگی ها را اما تو هستی احساس میشوی هر لحظه با من در تمام ثانیه های دویدنم.. درتمام ثانیه های خستگی ام... ثانیه های ناتمام این روزها که پی هم میگذرند... این روزها کمتر به عکست خیره میشوم...و این یک خیانت بزرگ است یک خیانت بزرگ درحق تو و چشمان پراز مهرت... با اینکه سالها میگذرد اما من هیچ گاه نبودت را عادی نپنداشته ام... انگار هرروز حیرت زده ترمیشوم از نبودنت... از رفتنت... هنوز یادگاری تو واژه پدر برایش غریبه است.. و دلش میخواهد جوانمرد توی عکس روی طاقچه ، با چشمانش برایش حرف بزند... حتی حالا که سنش درست سن عکس روی طاقچه است... درخت گیلاس توی حیاط هر روز بزرگ و بزرگتر میشود... دیگر نهال بی دست و پا و کوچکی نیست..اما هنوز گرمای دستت را به خاطر دارد زمانی که آرام درون خاکش گذاشتی... میبینی..! زندگی هنوز درخانه ما جریان دارد هرروز که از خواب بلند می شوم تو زودتر از من رفته ای و شب ها که میخوابم ساعت ها بعد از من میایی.. و من بدون دیدنت هر صبح پشت چرخ خیاطی مینشینم و ثانیه های نبودنت را به یکدیگر میدوزم... تو همیشه هستی کنار من کنار پسرت و با نگاهت خستگی های تنم را بیرون میکشی... و من هنوز شب که میشود به پسرمان میگویم: تو بخواب... بابا دیر میاید....
پ ن :شادی روح تمام پدرانی که فرزندانشان را ندیده پر کشیدند صلوات.
یا زهرا
[ جمعه 93/1/22 ] [ 5:55 عصر ] [ نقل و نبات ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  من بی اسم تو بسمل باران را فراموش خواهم کرد من که نه گرگ پیراهنم را دریده و نه چاه مویه هایم را برملا خواهد کرد..... تنها اینجا هستم تا کمی با تو دردو دل کنم... تویی که این روزها تنها نامت را درشناسنامه ی کوچه ها می نویسند... |
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |
