|
بی بال پریدن..
|
ایستگاه به ایستگاه دورتر و دورتر میشویم... کوه به کوه..جاده به جاده.. از آسمانی که آبیش نظیر ندارد..دورتر و دورتر میشویم آخرین نگاه هایمان را هم گره زدیم و برگشتیم... حسرت دیار عشق را در چشمانمان نقش زدیم تا یادمان نرود ، زیر قمرکامل بود که مقلب القلوب خواندیم یادمان نرود که سکوت بود که آن شب برایمان روضه خواند از تنهایی حسین(ع) گفت و شرمندگی آب از زخم های زینب(س) گفت و از..... دلم را با خود نیاوردم..همان جا برایش خاکریزی ساختم از جنس رمل های فکه بعد مشتی از آب اروند را رویش ریختم و گفتم : اینجا جایت امن است ، سیاه نمیشوی...فراموشی نمیگیری.. غمگین نمی شوی..... در شهر جایی برای تو نیست میگذارم همان جا بمانی تا شاید من به هوای تو دعوت نامه بگیرم اما هیچگاه وداع نمی کنم نه وداعی درکار نیست.... فقط بمان...بمان من هم در شهر وقتی دلتنگ شدم و رمیده از آن همه سیاهی وقتی دستم را روی جای خالیت بگذارم دلم قرص شود..یاد آور شوم عهدم را و امیدوار از اینکه حداقل جای تو ،خوبست. بمان.. بمان و تا ابد ازرفتن دم نزن..... خاکریزی که ساختم شاید تنگ باشد و تاریک اما زیباتر از خانه های بی در و پیکر شهر است... بمان جایی که تو هستی ،تنها جاییست که مهتاب شبها کامل است... تنها خاکریز توست که جنسش ناب است...ناب ناب..............
پ ن :تنها وقتی سوار قطارشدم فهمیدم..که دلتنگی امتداد دارد نه انتها..... سفر بخیر..
یا اباعبدالله الحسین.....
[ جمعه 91/12/11 ] [ 7:42 صبح ] [ نقل و نبات ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  من بی اسم تو بسمل باران را فراموش خواهم کرد من که نه گرگ پیراهنم را دریده و نه چاه مویه هایم را برملا خواهد کرد..... تنها اینجا هستم تا کمی با تو دردو دل کنم... تویی که این روزها تنها نامت را درشناسنامه ی کوچه ها می نویسند... |
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |
